Kilkenny toruje sobie drogę do formy All-Star, uosabiając „Dobrego Pro”
Declan Bogue
CZY JEST ZA WCZESNIE, BY MÓWIĆ O STARS? Nie jest za wcześnie, by mówić o STARS. Ok, porozmawiajmy o STARS.
Ciaran Kilkenny jest na All-Star. Właśnie teraz. Przybity gwoździami, przykręcony śrubami, przyklejony do ściany, Polyfilla zakrywa dowody. Nie ma nic pewniejszego.
Jasne, jasne, jasne. Nie był wybitny w Portlaoise, kiedy Meath pokonał ich w Leinster. I były momenty, kiedy znikał z pola widzenia przeciwko Armagh w Croke Park.
Ale ilekroć siatka bezpieczeństwa była odsuwana z pola widzenia, on był wspaniały w tym sezonie. Kiedy Dublin pojechał do Salthill, aby zagrać dla swojej dumy przeciwko Galway w pierwszy weekend rozgrywek każdy z każdym, sprawiał wrażenie człowieka, który pracowałby minutę ciszy.
A tutaj, przeciwko Derry, wygrał cztery z kickoutów Stephena Cluxtona, dwa z Bena McKinlessa, a także tu i ówdzie wyrzucał piłkę, pełnił obowiązki szefa kuchni, głównego zmywacza butelek, ochroniarza, menedżera, a nawet uzupełniał zapasy w lodówkach pod koniec wieczoru.
Dwa przykłady, w których każdemu zawodnikowi należy pokazać, jak ważny jest brak ego.
56. minuta. Derry kickout po punkcie Lee Gannona. Piłka kołysze się między wszystkimi zawodnikami, ale zostaje wyrzucona do Ciarana McFaula, który kopie ją do przodu.
Ciaran Kilkenny jest na równi z McFaulem.
Piłka zostaje odbita, a Stephen Cluxton wychodzi z bramki, by kopnąć ją w stylu piłkarskim do Davy'ego Byrne'a. Natychmiast zostaje pochłonięty przez Shane'a McGuigana i Lachlana Murraya. Sędzia Brendan Cawley jest o krok od wydmuchania piłki. W chwili, gdy piłka wylatuje, kto pochyla plecy, przepychając się przez wyzwania, by dać Brianowi Howardowi ulgę kopnięciem?
I 64 minuty. Kilkenny zostaje sfaulowany i wygląda na to, że Conor Glass ma nad nim przewagę. Luźna piłka spada w dół boiska. Tom Lahiff i Glass rzucają się na nią. Wyskakuje i kto, kto według ciebie, śledził grę, nie poddał się i czerpie zyski z podcinania luźnej piłki?
Przypomnienie, kim jest 31-letni Ciaran Kilkenny z Castleknock. Jest posiadaczem ośmiu tytułów All-Ireland. 12 Leinsters, jeśli ktokolwiek (wątpimy) liczy.
Ma sześciu All-Stars. Dwukrotnie kandydował na Piłkarza Roku, ale wyprzedził go ten leniuch Brian Fenton.
A on walczył o piłkę, która nie tylko była brudna, ale i cuchnąca.
Zapytany później o Kilkenny, menadżer Dublina Dessie Farrell podał nam nie do końca kanapkę komplementu, ale raczej kanapkę bukmacherską, otwartą. Skarga jako sałatka do komplementu.
„Był dziś prawdziwym wojownikiem, żeby być wobec niego uczciwym, tak. Myślę, że może mieć tylko jeden słaby mecz w tym roku” – powiedział.
„Zdecydowanie przewodził grupie i wykazał się świetnym przywództwem, wiesz, szczególnie gdy odeszło tak wielu chłopaków, którzy mieli wiedzę i doświadczenie, inteligencję gry. Naprawdę stanął na wysokości zadania i jest zachwycony.
„Poszedł tak dobrze, ale będzie wiedział, że ta gra jest kapryśna. Musisz się trzymać, kiedy już się w to gra.”
Nie możemy jednak pominąć Peadera ÓCofaigh-Byrne'a. Ten górujący nad innymi pomocnik był tutaj poza skalą.
Złapał piłkę z autu w obu połowach i natychmiast podał ją do nadchodzącego Cona O'Callaghana, który za każdym razem zdobywał punkt. To niezły ciężar, jak na przeciwnika, który wciąż wylizuje ostatnie Jaffa Cakes z luk w zębach.
„Myślę, że Peader czekał w cieniu przez długi czas” – powiedział Farrell.
„Wzór CK (Ciaran Kilkenny) i wszystkich kolesi, których podziwiamy w tej rozmowie, będzie wiedział, że jesteś tylko o jedną grę od rozegrania słabej gry lub wywalenia cię w tyłek. Więc jest ta dojrzałość w grupie, która jest naprawdę ważna.
„Dzisiejszy dzień jest wspaniały i należy go świętować, ale wiemy, że jest jeszcze wiele do poprawienia, jeszcze wiele do rozwoju”.
No cóż, wiadro zimnej wody dla mediów.
Nie wiemy, czy Dublin wygra w tym roku All-Ireland. Nikt z nas tego nie wie. Oceniamy drużyny przez pryzmat starożytnego systemu, w którym drużyny miały dwa, trzy, a czasem cztery tygodnie na przygotowanie się do meczów.
Dzisiaj nie chodzisz na mecze. Mecze przychodzą do ciebie. Emocjonalne szczyty i dołki są niepodobne do niczego, co kiedykolwiek widzieliśmy. Więc nie wiemy, jak pójdzie Dublin.
Ale jest po prostu genialny fragment otwierający w „Only A Game” Eamona Dunphy'ego, w którym opisuje to, co nazywa „The Good Pro”. Nie ma na myśli flash harry'ego, który chce, żeby piłka była mu podana, ale raczej człowieka, który zrobi run back, jeśli kolega z drużyny będzie miał kłopoty. I nie zrobi tego od czasu do czasu. Zrobi to; Za. Każdym. Razem.
W wywiadzie udzielonym wiele lat później rozwinął tę teorię, mówiąc, że „Dobry Pro” to ktoś, kto uosabia zarówno talent, jak i silną duchowość, a nie tylko świetnego gracza.
Ciaran Kilkenny jest tym wszystkim i jeszcze więcej. Już All-Star.
Zwycięzca All-Ireland po raz dziewiąty? Zobaczmy.
*
Sprawdź najnowszy odcinek podcastu GAA Weekly kanału The42 tutaj
The 42
